محسن مدنی

مدتی فاصله از نوشتن. پراکنده نویسی داشتم اما نشر ندادم. همان روش سنتی کاغذ و قلم. جوشش درونم مرا به سمت نوشتن سوق می‌دهد. هرچه ذهنم آرام‌تر می‌شود نوشتن برایم سخت‌تر می‌شود! احتمالا کار، کار تمرین‌های مدیتیشنی باشد که مدتیست انجام می‌دهم! در این حجمه صدا و کلام و محتوا، سکوت و مراقبه چون جواهر گرانبهاست.

نمی‌دانم چرا به سمتی حرکت کردیم که همه‌جا حرف از تولید محتوا می‌زنند؟! مگر کم است محتوای بلااستفاده و دست‌نخورده؟! این همه محتوا به چه کار می‌آید جز تجارت و تبلیغات؟ چقدر از محتوایی که در اختیار داریم استفاده کرده‌ایم که حالا نیاز به محتوای جدید داشته باشیم؟ درد تولید محتوا، درد نداشتن یا کم داشتن پول است…